Poëzieweek – gedicht 3: Dodenpark (Gerrit Komrij)
Vroeger snuisterde ik graag in de boekenkast van mijn ouders. Daar kwam ik vaak verborgen schatten tegen. Op een dag vond ik een dun boekje met als titel ‘Hedendaagse Nederlandstalige dichters’, uitgegeven door de Vlaamse-Nederlandse Stichting Ons Erfdeel vzw. Ik ben niet zeker of het volgende een volledig waarheidsgetrouwe weergave van de feiten is, maar het leunt er volgens mij wel dicht bij aan.
Al gauw was ik zo verzonken in het boekje dat ik de tijd uit het oog verloor. Ik las gedicht na gedicht en probeerde alles te begrijpen, wat niet altijd evident was (zelfs nu nog vat ik niet alles). Toen het etenstijd was, haalden mijn ouders me uit mijn droomwereld. Ik sprong recht, legde het boekje in mijn kamer en snelde naar beneden. Nadien heeft de verzamelbundel mijn kamer niet meer verlaten.
Het gedicht van Gerrit Komrij is me altijd bijgebleven, ook al was het voornamelijk om het gevoel dat het bij me opriep, meer nog dan dat de betekenis echt tot me doordrong. Het bevreemde en integreerde me tegelijkertijd. Tegenwoordig biedt het me rust en lijkt het alsof ik de twee personen uit het gedicht in stilte gadesla.
Dodenpark
We wandelen des avonds door de tuinen
Van het crematorium; achter heg en hazelaar
Stond laag de vroege maan; ik at wat kruimels
Van mijn vest en jij genoot van een sigaar.
Je dacht wellicht aan zeer bezwete negers
Op hete plantages in de weer. ook aan
Je gezicht meende ik zoiets af te lezen.
Ikzelf keek door de heg naar de maan.
We spraken niet: wat viel er ook te zeggen?
We dachten maar aan een maan en aan zweet.
Oh, nergens heerste er ooit zo’n rust. Slechts
Af en toe klonk uit een urn een kreet.
– Gerrit Komrij –
Uit: Alle vlees is als gras of het knekelhuis op de dodenakker (1969)
Bronnen:
Meer weten over Gedichtendag en de Poëzieweek?
www.poezieweek.com
Geïnteresseerd in Stichting Ons Erfdeel?
www.onserfdeel.be
Benieuwd naar een recensie over ‘Dodenpark’? Paul van Capelleveen vertelt iets meer over.
www.dbnl.org/tekst/_maa003198201_01/_maa003198201_01_0072.php
SU-realistisch 
Su, je schreef integreerde, maar bedoelde je niet eerder intrigeerde? :))
Ja, het is een berustend gedicht… waar elkeen zijn eigen gedachtengang doorloopt.
Vandaag hadden wij een poëzieworkshop bij Maud… en deze werd erg goed gegeven! Als tweede oefening hingen we knipsels zinnen uit tijdschriften aan elkaar om zo een gedicht te vormen.
Het mijne luidde:
De dag dat mijn moeder stierf ben ik bijna gebroken.
Diep in de vrouwenziel sluimert een onstuitbare drang het gevaar op te zoeken.
Woon vooruit, investeer in uw toekomst
Het verre oosten van Singapore is zo futuristisch en toeristisch…?
Het allerbeste lied ooit AFRICA
Ooit krijg je er spijt van.
Het tweede kortgedicht luidt:
Ik heb geen zin in slapeloze nachten.
Misschien klinkt dat egoistisch. So be it
Maakt niet uit wat de kip kakelt, als ze maar gouden eieren legt.
Het was fun! En erg spontaan ook. 🙂
LikeLike